Fiction S/M
Οι σαδομαζοχιστικές εικόνες δεν ερεθίζουν πια.
Μια βόλτα στο διαδίκτυο σε σχετικούς τόπους καταλήγει στο τέλος σε overdose από σκηνοθετημένες s/m εικόνες. Aκόμα και στα ''amateur'' sites όπου υποτίθεται ότι παρέχουν στον επισκέπτη σεξουαλικές εικόνες αυθόρμητης βίας που λαμβάνουν χώρα δίπλα μας και όχι σε επαγγελματικά studios, αντιλαμβάνεσαι γρήγορα ότι τα δρώμενα δεν είναι διόλου αυθόρμητα (και που ως τέτοια καταγράφονται από τύχη ή από συγκυρία). Ακόμα όμως και αν κάποια από όλες αυτές τις εικόνες είναι όντως αληθινή (δηλαδή έχει πραγματικά συμβεί ως γεγονός σε πραγματικό χώρο και χρόνο), δεν το πιστεύει κανείς.
Το μόνο που σίγουρα είναι αληθινό είναι η ανάγκη του επισκέπτη. Η απεικόνιση αυτής της ανάγκης στήνεται προσεκτικά έτσι όπως μόνο η πορνογραφία ξέρει να κάνει σε βάθος αιώνων. Ο επισκέπτης που πλοηγείται σε αμαρτωλούς άγριους τόπους προσπαθεί να διαχειριστεί ένα φλέγον ζήτημα της σεξουαλικής του ζωής, που αφορά στην αναπαράσταση-της ''πραγματικότητας''. Επιθυμώντας αυτό που βλέπει να μοιάζει κατά το δυνατόν με το πραγματικό, αφήνεται στα γρανάζια της μυθοπλασίας και στο τέλος της παραδίδεται όχι γιατί γνωρίζει ή υποθέτει (αν δεν γνωρίζει και θέλει να ανακαλύψει) πως κάπως έτσι είναι το real thing αλλά γιατί κάτι μέσα σε όλα τα στοιχεία που προσλαμβάνει το μάτι του υποσυνείδητα τον πείθει ότι η σκηνή που παρακολουθεί είναι fiction. Aυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία της πορνογραφίας η οποία γίνεται ακόμα πιο pet-e-χημένη όσο πιο πιστά απεικονίζει την πραγματικότητα. Το επιθυμητό γεγονός δηλαδή γίνεται κάτι, σαν φιλικό προς τον χρήστη κατοικίδιο του οποίου ο διαδικτυακός πολίτης εκείνης της στιγμής έχει την αποκλειστική μεταχείρηση. Με την βοήθεια της fiction o σύγχρονος θεατής επισκέπτης προσλαμβάνει την πραγματικότητα με έναν τρόπο που του είναι οικείος. Ιδιωτικός. Δεν έχει καμία σημασία αν την ίδια στιγμή γίνεται download του ίδιου γεγονότος από όπου γης. Αυτό που συμβαίνει μπροστά από την δική σου οθόνη είναι αποκλειστικά δικό σου γιατί συμπεριλαμβάνει εσένα τον ίδιο. Αν εκείνη την στιγμή ζούσες την εικονιζόμενη σκηνή στην πραγματική ζωή δεν θα ήταν το ίδιο. Θα ήταν σχέση. Το κατοικίδιο το αγαπάς με τον τρόπο που γουστάρεις κι εκείνο συντονίζεται με τους ρυθμούς σου αν θέλει να έχει τις απολαβές του. Εξάλλου και οι δυο πλευρές μπορούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα με τον τρόπο που επιθυμούν δίχως τον κίνδυνο παρεξηγήσεως εφόσον δεν υπάρχει ίδια γλώσσα επικοινωνίας. Υπάρχει μόνο κοινός κώδικας αντίληψης. Ο ήρωας δεν είναι ο απεικονιζόμενος πρωταγωνιστής. Είναι ο θεατής που παρακολουθεί τα δρώμενα. Αν ο συγκεκριμένος θεατής ήταν αυτός ο ίδιος ο πρωταγωνιστής ή έστω κάποιος από τους δευτεραγωνιστές της οθόνης, τότε, αυτός ο ίδιος θα έβλεπε μια άλλη ''ταινία'' και όχι εκείνη που βλέπει εκείνη την στιγμή και που του είναι τόσο οικεία. Η πορνογραφική αναπαράσταση μετασχηματίζει την real παράσταση ώστε μέσω του εκφορτιστικού σώματός της να δώσει στο υποκείμενο την ικανοποίηση της απαλλαγής από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό που θα έκανε δηλαδή σε πραγματική συνθήκη.
Στο σημερινό video βλέπουμε ένα νεοέλληνα αρβανίτικης καταγωγής, να παρακολουθεί στην οθόνη του ένα dvd, που έφτιαξε από την προβολή του πασίγνωστου περιστατικού με τον ξυλοδαρμό στο αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας, στα δελτία ειδήσεων των οκτώ.
Έτσι το ορίζω εγώ. Στην πραγματικότητα βλέπετε ένα video που το έκανα download από ένα site/amateur movies με πρωταγωνιστές next door's guys και το μόνταρα αφού το επεξεργάστηκα οπτικά με ήχο από το ''βρώμικο'' video που προβλήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Πήρα δυο πράγματα δηλαδή, των οποίων τους άλλαξα την χρήση βγάζοντάς τα έξω από τα συστήματα επικοινωνίας για τα οποία είχαν φτιαχτεί εξαρχής και τα τοποθέτησα σ' έναν χώρο fiction.
Στην συνέχεια ανάρτησα το video εδώ, σήμερα ξημερώματα (μόνο του με δίχως άλλο υλικό) και μετά έστειλα την διεύθυνση τούτης της σελίδας σε δυο γνωστούς μου με sms. Ο ένας είναι αξιωματικός στην ελληνική αστυνομία και ο άλλος αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Και με τους δυο έχουμε λογομαχήσει κατά καιρούς άγρια για το θέμα της βίας. Οι μεγάλοι καβγάδες μας έγιναν όταν μου έδειχναν στα κινητά τους videos με τους αποκεφαλισμούς στο Ιράκ. Τα videos αυτά κάνουν θραύση στα κινητά συναδέλφων τους. Υπάρχει ένα site από το οποίο είδα κι εγώ θυμάμαι τότε, το διάσημο video με τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσείν (είχα κάνει εδώ μια δημοσίευση σχετικά, εκείνη την εποχή), που είναι πλούσιο σε τέτοιο υλικό. Το θέαμα σοκαριστικό.
Το πιο σοκαριστικό όμως απ' όλα ήταν η άρνησή τους να παραδεχτούν το γεγονός ότι αυτό που έβλεπαν στα videos εκείνα (και τα περιέφεραν ως λάφυρα) ήταν κάτι που αφορούσε τον δικό τους ψυχισμό. Έλα μωρέ... πλάκα είναι, ήταν η συνήθης απάντησή τους.
Πρωί πρωί μου απάντησαν και οι δυο. Τι έγινε ρε καβλιάρη; Ο στρατιωτικός. Είσαι τρελός! Ο αστυνομικός. Και οι δυο όμως τον έπαιξαν.
Από το κείμενο που γράφω τώρα δεν θα καταλάβουν και πολλά. Το γράφω μόνο για να τους εκνευρίσω και το τονίζω αυτό.
Κι οι δυο ΕΙΣΤΕ χαμένοι σε sessions ανιαρού σκηνοθετημένου sex μετά ξύλου.
Αυτοί οι δυο, για να φάνε μη σκηνοθετημένο ξύλο (original- δηλαδή να σκάνε οι γροθιές στο κόκκαλο αυθόρμητες και ν' ανοίγουν ρουθούνια τους στ' αλήθεια) πρέπει να εκνευριστούν καθότι έχουν την ισχυρή δικαιολογία του επαγγελματισμού. Εγώ πάλι θα το κάνω... ειλικρινά για την πλάκα μου. Θα τους ρίξω ένα μπερντάχι Cold Βlood που θα το θυμούνται δια βίου. Έχω κι εγώ τα δίκια μου. Το σκηνοθετημένο s/m δεν με φτιάχνει εδώ και καιρό. Δεν μου αρέσει να είμαι εγώ, η δικαιολογία του άλλου για να ξεφύγει από την δυστυχία του εαυτού του, υφιστάμενος βία εκ του ασφαλούς. Είναι άλλο πράγμα η βία που αποσκοπεί στην καταστροφή και άλλο όταν έχει σκοπό την απελευθέρωση /του εαυτού.
Το κεφάλαιο της ευεργετικής βίας το ανοίγεις αγκαλιά. Πρόσωπο με πρόσωπο με το επιλεγμένο αγαπημένο αντικείμενο. Αλλοιώς, νοιώθεις κάτι σε... απαρατήρητος παρατηρητής/Βig brotherαυστηρός πατριάρχης θεός.
Η εκ του ασφαλούς βία είναι φαινόμενο θεολογικής καταγωγής είτε πρόκειται για ανώνυμα σεξουαλικά περιστατικά εν καιρώ ειρήνης είτε για ιστορικές πολεμικές συρράξεις. Όταν ένας ηγέτης οδηγεί μια χώρα σε πόλεμο της δίνει έναν λόγο για να επιστρέψει στο τέλος στον πολιτισμένο ιστό της δικαιολογημένη/ασφαλής. Στο τέλος ενός πολέμου όλοι χαίρονται που έχουν επιζήσει. Οι υπόλοιποι έχουν απλώς αποδημήσει. Όταν ένας βιτσιόζος σου λέει χτύπα, δέχεται την γροθιά μόνο σε ένα τμήμα του εαυτού του- εκεί ακριβώς που πέφτει και αυτή ακριβώς είναι η δικαιολογία του. Ο υπόλοιπος δεν είναι παρών.
Ο αστυνομικός πρωταγωνιστής της Ομόνοιας (τι ειρωνεία!) το έχει τσιμπήσει το παιχνίδι. Είναι μάστορας master. Το γάμησε το μυαλό των παιδιών με συνοπτικές διαδικασίες με στυλ ήρωα σε αμερικάνικη ταινία. Από αυτές που όταν τελειώνουν αναρωτιέσαι αν θα συμβεί ποτέ τίποτα πιο σημαντικό στην πληκτική κατά τα άλλα ζωή των ηρώων εκτός από αυτό που είδαμε κατά την διάρκεια της ταινίας.
Υπόψιν, όλα αυτά για το φουστάνι μιας ''γυναικούλας'', ή τσάντα ήταν μάλλον, δεν έδωσα και πολλή σημασία για να σας πω, το σημαντικό ήταν πως όλοι σε αυτή την ιστορία ήταν απόντες. Η γυναικούλα εξ ορισμού. Τα θύματα, αναγκαστικά(;), προκειμένου ν' αντέξουν την δοκιμασία (ναι, ο τρόμος είναι μια δικαιολογία- το κουνέλι επίσης). Ταυτόχρονα ο κος παλικάρης ο αστυνομικός, παρουσίαζε αρκετά σημεία τρανσεξουαλικής απόσχισης από τον επίσημο εαυτό του κατά την performance. Βλέπαμε μια επαγγελματία μηχανή να χτυπά, δεν βλέπαμε όμως τα από τον νόμο διακριτικά και την αστυνομική στολή, οπότε θα μπορούσες να υποθέσεις πως πρόκειται για έναν φτιασιδωμένο και σίγουρα όχι αστυνομικό, έναν κοινό άντρα κατά τα άλλα, που οι πράξεις του για ιδεολογικούς λόγους δεν συνταίριαζαν αυτό που ένοιωθε μέσα του για το τι είναι πραγματικά, με αυτό που πραγματικά είχε φτιαχτεί από την φύση του και από την κοινωνία του για να είναι.
Με την συνεχή αυτιστική επανάληψη των δρώμενων βλέπεις τελικά να παίζεται μπροστά στα μάτια σου όλη η ιστορία του ανθρώπου σε λούπα. Νaked in the pain. Μια πορνο-ιστορία όπου όλοι οι ήρωες ήταν α-πρόσωποι και ζήλευαν ο ένας τον ρόλο του άλλου.
