Ευθανασία 2
.
Κατά την διάρκεια της πρακτικής μου άσκησης στην Ορθοπεδική κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθήνας στο τέλος πια των σπουδών μου είχα την πρώτη εμπειρία του πράγματος που αποκαλούμε ΄΄συνείδηση θανάτου΄΄ στην ζωή μου.
Είχα μόλις επιστρέψει από ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην Βενετία την περίοδο του καρναβαλιού της. Μια πόλη όνειρο σε ειδική εορταστική ατμόσφαιρα μα τελείως διαφορετική από το κέφι που έχει το καρναβάλι της Πάτρας της πόλης όπου μεγάλωσα.
Τελειόφοιτος πια και full 4 love. Ήμουν βαθύτατα ερωτευμένος. Μια σχέση που κράτησε 12 χρόνια αποκλειστική και μονογαμική. Η σχέση της ζωής μου. Ο μεγάλος έρωτας. Πριν από αυτήν όλα ήταν απλές αρμονικές ορμονικών εκκρίσεων. Θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή γι αυτή την σχέση. Τώρα θα κρατήσω εδώ μόνο τον πυρήνα. Η πρώτη μεγάλη ερωτική σχέση στην ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα σαρωτικό κύμα που χτυπάει κατευθείαν στον εγκέφαλο και πλημμυρίζει νευράξονες κανάλια ροής ιόντων και συναισθημάτων νευροδιαβιβαστές ηθικής συναπτικά κέντρα εικόνων οσμών και φράσεων ολόκληρων με λίγα λόγια πονάει και σ’ αρέσει καταλήγεις δίχως να το πάρεις χαμπάρι ένα κείμενο που το γράφει κάποιος άλλος ενώ εσύ κουβαλάς μόνο τις λέξεις.
Σε τέτοια κατάσταση έκστασης προσγειώθηκα στην Αθήνα θυμάμαι Δευτέρα πρωί η Ολυμπιακή είχε καθυστερήσει για μια ακόμα φορά και από το αεροδρόμιο βρέθηκα κατευθείαν στο χειρουργείο της Β΄ ορθοπεδικής Κλινικής του Γενικού κρατικού για να παρακολουθήσω μια επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής ισχύου. Οι μυρωδιές του λατρεμένου ερωτικού σώματος αντικαταστάθηκαν από νοσοκομειακές οσμές φορμόλης φαρμακίλας και πριονισμένων οστών ενώ οι εικόνες καρναβαλικής μετωνυμίας πήραν την μορφή multimedia ματωμένων και τεμαχισμένων ιστών καθώς ο μεγάλος ΑΧΒΑΧ είχε αγριέψει και είχε περάσει σε άλλα επίπεδα ηδονής. Πιο military.
ΕΓΩ ΑΝΘΡΩΠΟς Της ΓΝΩΣΗς +ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΩ;
Το ’σωσα την τελευταία στιγμή. Οι λιποθυμίες στο χειρουργείο είναι ακαριαίες. Τελικά η γνώση βοηθάει και δεν σωριάστηκα στο πάτωμα. Μόλις ένοιωσα το πάγωμα στο κορμί μου για την ακρίβεια την ιδέα για το επερχόμενο πάγωμα την έκανα αμέσως και βγήκα από το χειρουργείο. Πέταξα από πάνω μου την στολή και βγήκα έξω. Στα πευκάκια -όπως μου άρεσε να λέω για το περιβάλλον δάσος του νοσοκομείου.
Για χρόνια ολόκληρα κοιμόμουν με έναν σκελετό.
Την έλεγα Νεκταρία. Πάνω σ’ αυτήν έμαθα ανατομία. Ακόμα και στην κινησιολογία την Νεκταρία φανταζόμουν. Τον σκελετό της. Στο δωμάτιο μου είχα κολλήσει παντού φωτογραφίες ανατομικής ακρίβειας με τεμαχισμένους ιστούς. Κάθε μια ήταν ένα μάθημα. Τι θα έβλεπα τώρα αν άνοιγα ένα γόνατο; ΝΑΤΟ. Πως ενώνεται ο τείνων την πλατεία περιτονία επάνω του; ΝΑΤΟ. Το κερκιδικό νεύρο πια διαδρομή έχει; ΝΑΤΟ ΝΑΤΟ ΝΑΤΟ. 3 pics η μια δίπλα στην άλλη μου έδειχναν την πορεία του στο αντιβράχιο και στα ακροδάκτυλα και όλες μαζί έδειχναν την πόρτα στους ανεπιθύμητους.
Εκείνη την ημέρα όμως στα πευκάκια όλες οι ΝΑΤΟ εικόνες έγιναν ego.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΝΑς ΘΕΟΣ ΤΡΙΓΥΡΩ. ΜΟΝΟ ΕΓΩ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.
Κατά την διάρκεια της πρακτικής μου άσκησης στην Ορθοπεδική κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθήνας στο τέλος πια των σπουδών μου είχα την πρώτη εμπειρία του πράγματος που αποκαλούμε ΄΄συνείδηση θανάτου΄΄ στην ζωή μου.
Είχα μόλις επιστρέψει από ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην Βενετία την περίοδο του καρναβαλιού της. Μια πόλη όνειρο σε ειδική εορταστική ατμόσφαιρα μα τελείως διαφορετική από το κέφι που έχει το καρναβάλι της Πάτρας της πόλης όπου μεγάλωσα.
Τελειόφοιτος πια και full 4 love. Ήμουν βαθύτατα ερωτευμένος. Μια σχέση που κράτησε 12 χρόνια αποκλειστική και μονογαμική. Η σχέση της ζωής μου. Ο μεγάλος έρωτας. Πριν από αυτήν όλα ήταν απλές αρμονικές ορμονικών εκκρίσεων. Θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή γι αυτή την σχέση. Τώρα θα κρατήσω εδώ μόνο τον πυρήνα. Η πρώτη μεγάλη ερωτική σχέση στην ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα σαρωτικό κύμα που χτυπάει κατευθείαν στον εγκέφαλο και πλημμυρίζει νευράξονες κανάλια ροής ιόντων και συναισθημάτων νευροδιαβιβαστές ηθικής συναπτικά κέντρα εικόνων οσμών και φράσεων ολόκληρων με λίγα λόγια πονάει και σ’ αρέσει καταλήγεις δίχως να το πάρεις χαμπάρι ένα κείμενο που το γράφει κάποιος άλλος ενώ εσύ κουβαλάς μόνο τις λέξεις.
Σε τέτοια κατάσταση έκστασης προσγειώθηκα στην Αθήνα θυμάμαι Δευτέρα πρωί η Ολυμπιακή είχε καθυστερήσει για μια ακόμα φορά και από το αεροδρόμιο βρέθηκα κατευθείαν στο χειρουργείο της Β΄ ορθοπεδικής Κλινικής του Γενικού κρατικού για να παρακολουθήσω μια επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής ισχύου. Οι μυρωδιές του λατρεμένου ερωτικού σώματος αντικαταστάθηκαν από νοσοκομειακές οσμές φορμόλης φαρμακίλας και πριονισμένων οστών ενώ οι εικόνες καρναβαλικής μετωνυμίας πήραν την μορφή multimedia ματωμένων και τεμαχισμένων ιστών καθώς ο μεγάλος ΑΧΒΑΧ είχε αγριέψει και είχε περάσει σε άλλα επίπεδα ηδονής. Πιο military.
ΕΓΩ ΑΝΘΡΩΠΟς Της ΓΝΩΣΗς +ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΩ;
Το ’σωσα την τελευταία στιγμή. Οι λιποθυμίες στο χειρουργείο είναι ακαριαίες. Τελικά η γνώση βοηθάει και δεν σωριάστηκα στο πάτωμα. Μόλις ένοιωσα το πάγωμα στο κορμί μου για την ακρίβεια την ιδέα για το επερχόμενο πάγωμα την έκανα αμέσως και βγήκα από το χειρουργείο. Πέταξα από πάνω μου την στολή και βγήκα έξω. Στα πευκάκια -όπως μου άρεσε να λέω για το περιβάλλον δάσος του νοσοκομείου.
Για χρόνια ολόκληρα κοιμόμουν με έναν σκελετό.
Την έλεγα Νεκταρία. Πάνω σ’ αυτήν έμαθα ανατομία. Ακόμα και στην κινησιολογία την Νεκταρία φανταζόμουν. Τον σκελετό της. Στο δωμάτιο μου είχα κολλήσει παντού φωτογραφίες ανατομικής ακρίβειας με τεμαχισμένους ιστούς. Κάθε μια ήταν ένα μάθημα. Τι θα έβλεπα τώρα αν άνοιγα ένα γόνατο; ΝΑΤΟ. Πως ενώνεται ο τείνων την πλατεία περιτονία επάνω του; ΝΑΤΟ. Το κερκιδικό νεύρο πια διαδρομή έχει; ΝΑΤΟ ΝΑΤΟ ΝΑΤΟ. 3 pics η μια δίπλα στην άλλη μου έδειχναν την πορεία του στο αντιβράχιο και στα ακροδάκτυλα και όλες μαζί έδειχναν την πόρτα στους ανεπιθύμητους.
Εκείνη την ημέρα όμως στα πευκάκια όλες οι ΝΑΤΟ εικόνες έγιναν ego.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΝΑς ΘΕΟΣ ΤΡΙΓΥΡΩ. ΜΟΝΟ ΕΓΩ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.
συνεχίζεται...
